Loslaten en herbeginnen

Wat heeft het lang geduurd vooraleer ik die kleine ik van mij kon loslaten. Pas nadat ik kon loslaten had ik het gevoel van te leven, in plaats van te overleven. Dit inzicht kwam pas een goed jaar geleden, zo zie je maar dat herstel tijd vraagt. Hoe hard je ook werkt, de therapeutische effecten komen pas later. Later wanneer je systeem er klaar voor is, denk ik dan. Het had een opstelling nodig om visueel te kunnen zien wat ik voelde gebeuren, wat ik soms ook zag gebeuren. Hoe vaak die kleine ik nog voor mijn volwassenstuk sprong. Onrecht, onmacht en schuldgevoel waren triggers om die kleine ik wakker te maken. Mijn volwassen stuk voelde dat 'het zorgen voor' als beschermer niet meer op dezelfde manier nodig was. Ik zat in een innerlijk gevecht die zeer moeilijk was om los te laten. Mijn loyaliteit naar mijn kind stuk was bijzonder groot.

'Als je loslaat, komt er ruimte voor iets nieuws,' zei mijn therapeute Griet me vaak, waarna ze een vernietigende blik terug kreeg. Hoe laat je los? Kan je überhaupt ooit volledig loslaten. Niemand, geen enkel boek gaf me een kant-en-klaar antwoord. Loslaten is een. Loslaten gaat over met mildheid naar iets kunnen kijken. Loslaten is voor mij ook aanvaarden, er op vertrouwen dat het ok is en vooral vertrouwen op jezelf. Laten rusten, stoppen met strijden ook. Maar hoe doe je dat nu in de praktijk?

Ik moest op mezelf leren vertrouwen, zonder dat die kleine ik het steeds nodig vond om me bij te springen wat leidde tot destructieve patronen. In vermijding gaan, toegeven, over mijn grens laten gaan, mezelf niet waard voelen. Gaandeweg botste dit, het botste met hoe ik mezelf zag na therapie. Het kleine beetje zelfvertrouwen dat ik had opgebouwd wou ik niet door die kleine ik van me laten afnemen. En hop, innerlijk conflict, geworstel in mijn hoofd! Een geworstel tussen denken, voelen en loyaliteit naar die kleine ik. Wat ben ik lang kwaad geweest op die kleine ik. Omarmen bleek helpend om te kunnen loslaten.

De afgelopen periode werd ik door Covid uitgedaagd om in een snel tempo los te laten. Mijn vertrouwde plekje in het team inruilen om in een woonzorg centrum te gaan bijspringen. Ik lukte er wonderwel goed in. Misschien maakte het vooruitzicht dat het maar voor even was, het loslaten makkelijker. Toch voelde het loslaten van mijn team en vooral van mijn cliënten bijzonder hard. Mijn loyaliteit naar hen zorgde voor weerstand. Het nieuwe voelde echter onmiddellijk vertrouwd. De warmte en de dankbaarheid van de mensen zorgden voor een veilig gevoel. De afgelopen periode heeft iedereen zich van zijn meest flexibele kant moeten tonen. Niet evident en zoals velen vragen we ons af wat de gevolgen op psychisch vlak zullen zijn. Net zoals ik hebben veel mensen moeten loslaten om nu na de versoepeling van de maatregelen te herbeginnen. 'Je kan pas herbeginnen als je kan loslaten,' zei Cathy me gisteren. Een hele klus, een zoektocht naar maar die ook vraagt om veiligheid en vertrouwen.

En ja, er zijn er nog veel die met argusogen rondlopen in de winkel om niet te dicht te komen. Zelf heb ik veel meer last van het proberen nabijheid te voelen terwijl je afstand moet bewaren. Toch lijkt er ook daar iets van gewenning op te treden. De maatregelen worden een vertrouwd iets. We aanvaarden wat er is en dat is helpend in het loslaten.

Zoals wel vaak zit de kracht van de worsteling in het aangaan van de uitdaging om los te laten. Voorbij het loslaten, ligt de beloning van het herbeginnen!