Hoop, verlangen en proces

"Als je een schip wil bouwen, verzamel geen mensen om het hout te verzamelen en ken ze geen taken en werk toe. Liever, leer ze verlangen naar de eindeloze immensheid van de zee (De Saint Exépury)."

Hoop bepaalt voor 15% het resultaat van therapie (Lambert, 1992).

'Ga ik ooit nog voor een klas kunnen staan?' vertwijfeld zuchtte de kleuterjuf. 25j ervaring had ze, immer enthousiast. Net die kwaliteit in combi met een smeltkroes aan onverwerkte levensfeiten had haar de burnout in gekieperd. Ik geloofde er alvast in, maar mijn geloof letterlijk uitspreken, zou voorbij gaan aan de erkenning van de last. Het zou in zijn eenvoud simpelweg van haar vermoeide en afgeblokte lijf afglijden. Dus we gingen aan de slag en ik bleef er steevast in geloven. Zowat een jaar later, na een proces van verwerken, vallen en opstaan, zichzelf terugvinden en botsen met zoveel, kwam ze mijn bureau triomfantelijk binnen. Ze was de afgelopen 6m geleidelijk terug herstart in haar klas. Ze zette zich kordaat neer en zei: 'Ik ben terug!' Ik glimlachte hartelijk. 'Ik weet het, je hebt het me altijd doen geloven dat als ik mijn kern terug vond, dat het me zou lukken. Awel, Ik ben terug!'

Rita Steens leerde me dat de omweg vaak de kortste weg is. Om er (terug) te kunnen staan nadat je psychisch onderuit bent gegaan, werkt geen actieplan. Het zal eerder een hobbelige weg naar meer bewustzijn zijn die verandering brengt en nieuwe wegen naar herstel opent. En daarin is hoop zeer belangrijk. Ik geloof dat je als therapeut die hoop voor een groot deel vertegenwoordigt, belichaamt om precies te zijn. Geen blind geloof dus maar gefundeerd enthousiast engagement tov de mens en zijn veerkracht. Die veerkracht is in de kern een relationeel gegeven.

'Ik zou zo graag willen dat ze gelooft in zichzelf. Ze heeft alles in zich om het ver te schoppen.' Aan het woord is de vader van Griet, bijna 20, herstellend van een depressie. 'Ja,' beaamt mama, 'zo jammer dat ze altijd denkt dat wij haar pushen, maar da's helemaal niet zo.' Griets schouders zakken nog wat verder. Haar lichaam toont het verschil tussen haar binnenkant en wat haar ouders verlangen te zien. Ik doe een poging via een metafoor de complexiteit van het 'tussen' woorden te geven: 'Ik begrijp dat verlangen als ouders jullie onmiddellijk in een dilemma zet. Als je van je kleuter bv niet verlangt dat hij leert fietsen, zal het slechts enkelen lukken om enkel door het zien van dat fietsje tegen de muur ook effectief te leren fietsen. Daarnaast kan het zien van zoveel enthousiasme bij jullie als topfietsers ook heel veel druk geven om het minstens zo goed te doen als klungelige kleuter die nog veel te leren heeft.' Griet begint te gniffelen en kijkt effe schichtig naar papa. 'Ja, hoe toevallig is dat,' beantwoordt papa Griets blik. 'Je kon geen mooier beeld gebruiken. 't Klopt voor onze perfectionist als een bus. Wat een opgave was dat, dat leren fietsen.' 'Hmm, 't doet me inderdaad ook wel nadenken hoe onze eigen verlangens maar ook de stress die daarbij doorsijpelt, mogelijks bij haar averechts heeft gewerkt,' bedenkt mama zich. Griet kijkt haar beide

ouders met een glimlach aan.

Op 't einde van haar therapeutisch traject schreef Kelly haar ideeën en gevoelens uit. Wat aanvankelijk bedoeld was als een therapeutische tool werd een stille droom. Haar verhaal delen om aan anderen kracht te geven, hoop op herstel. Maar soms moet een verlangen rijpen. En is de omweg de kortste weg 😉

Wij zijn trots jullie aan te kondigen dat dit voorlopig even onze laatste blogpost zal zijn. Trots? Vraag je je af. Inderdaad, trots dat we onze schrijfkriebels de volgende maanden zullen inzetten in het vervolmaken van ons boek. Een boek? Hoor ik je vragen. Inderdaad!! We gaan onze visie die we reeds druppelsgewijs in onze blogs de wereld in stuurden, verder in een vergelijkbaar format vorm geven om dan samen met de enthousiaste mensen van uitgeverij Beefcake tot een boek te komen (https://www.beefcakepublishing.be/home/over-ons/) . We streven op dit moment naar voorjaar 2023 voor publicatie. Beefcake werkt met het mooie concept van crowdfunding en sponsoring. Houd onze posts wel nog in de gaten zodat je mee op onze kar kan springen van zodra het project gelanceerd wordt.

Dus ja, een idee zonder plan is een wens... en een concreet plan zonder verlangen en dromen blijft een hol gegeven 😉