Blijven

Blijven

Diep in je emotie durven gaan, vraagt moed. Het vraagt vertrouwen in jezelf, in je systeem, vertrouwen dat je 't dragen kan.

Vertrouwen hebben in je therapeut is essentieel. Dit heb ik met kleine stapjes leren doorvoelen. Het was dan ook een reality check om in mijn laatste emdr sessie daar nog een verschil in te voelen. Het gevoel om echt heel diep bij mezelf te blijven, was al uniek. Ik kon echt in een diepere laag van mezelf terecht komen. In eerdere sessies was de angst voor de angst nog te fel aanwezig. Iets in mij kon nog niet volledig er op vertrouwen dat mijn systeem me enkel daar zou brengen waar ik het nog kon dragen.

Het vertrouwen in mijn therapeut kunnen stellen was bijzonder helpend. Wat nog meer helpend was, dat ze me uitdaagde om te blijven bij wat er kwam. Ze had vertrouwen in haar eigen kunnen, ze had ook vertrouwen in mijn systeem. Voelen dat je therapeut niet in paniek schiet bij hevige emoties. Paniek in ruime betekenis van het woord. Geen paniek voor de emotie die komt, geen paniek voor het verhaal dat komt, geen paniek om een mogelijke overspoeling. Dit voelen zorgde bij mij voor ruimte om diep in mijn kelder te kunnen gaan. Het gaf me de ruimte om uit te spreken wat kwam, het gaf me de ruimte om te experimenteren met mijn eigen grens. Zeer bijzonder om in volle emotie te kunnen blijven staan en echt te doorvoelen. Ik BLEEF bij mijn gevoel. Hoe vreselijk het ook was. Een letterlijke ruggensteun is voor mij altijd al helpend geweest. Het was me echter nog nooit opgevallen dat ik niet leun. Het voelen van de ander was voor mij altijd meer dan voldoende. Leunen tegen iemand die hierin zelf zeer rustig bleef, was opnieuw zeer bijzonder. Ik heb altijd al zeer bewust omgegaan met mijn eigen verhaal, omdat voor mezelf vaak heftig is om te dragen, en daarin was ik ook altijd heel bewust voor het voelen van de therapeut. Nu kon ik dicht bij mijn eigen voelen blijven. Het voelde als een ballon waar alles in zat en die ballon kon heel rustig in mijn lijf drijven en zeer gepast naar de oppervlakte komen.

Zowel in de emdr opleiding als tijdens een basisopleiding somatic experiencing werd toevallig eenzelfde krachtig beeld gebruikt van de therapeut als de vroedvrouw. Je creëert een veilige context, stelt gerust, ondersteunt, ademt mee, alle randvoorwaarden zodat de patiënt durft en kan 'werken'. Etymologie biedt ook een mooi betekeniskader. Vroedvrouw staat gelijk aan 'wijze vrouw'. Nog passender wordt het in het Engels, daar is midwife afgeleid van with-the-wife. Doet me denken aan with-ness thinking van John Shotter, nabij en als getuige, zoals Hillewaere het in zijn artikel in 2017 omschreef, de dialoog van echt in contact te gaan. Dat is wat ik probeer te doen nabij zijn als getuige. Ik blijf dichtbij de ander zodat de ander zijn eigen werk kan doen, veilig en gedragen.

Het was zo helpend om de rust bij mijn therapeut gewaar te zijn, te voelen dat het dragen van mijn verhaal bij haar ook in die ballon terecht kwam. Ze bleef, in emotie, in vertrouwen, professioneel en heel nabij. Het voelde niet alsof iemand me wou afgrenzen, voor me wou zorgen, het was in evenwicht. In volle vertrouwen. Omdat het te verwerken thema met onmacht verweven was, maakte het nog belangrijker dat we beiden heel aanwezig konden blijven, zonder meer. Om deze diepgewortelde overtuiging en gewaarwording rust te geven, was het nodig erbij te kunnen blijven. Als je het gevoel krijgt dat iemand je wil afgrenzen uit zorg, krijgt het gevoel van onmacht geen ruimte. Daar waar je voelt dat iemand van je overneemt in voelen, krijg onmacht opnieuw geen ruimte. Zolang ik niet kan leunen, krijgt onmacht geen ruimte.

Ik kon blijven bij een diepe kwetsuur en een diepe nood en voelde ten volle dat ook de ander aanwezig bleef zonder meer, helemaal beschikbaar.