Afstemming

Ogen dicht, handen gericht op geven en nemen op elkaar, adem in en adem langer uit. Het lijkt wel of je zweeft. Is dit afstemming? Voor mij wel!

Afstemmen (attunement) = op de juiste toonhoogte brengen; op de juiste frequentie instellen; zorgen dat alles bv van kleur goed bij elkaar past. Dan Siegel: " When we attune with others, we allow our own internal state to shift, to come to resonate with the inner world of the other. This resonance is at the heart of the important sense of 'feeling felt' that emerges in close relationships. Children need attunement to feel secure and to develop well, and throughout our lives we need attunement to feel close and connected."

Afstemming voelen met iemand zit in heel kleine dingen, om dit op papier te krijgen wordt een hele uitdaging. Wanneer ik afstemming met iemand voel, dan voel ik vooral ruimte bij mezelf ontstaan. Ruimte om gewoon te kunnen zijn. Ruimte in mijn lichaam maar vooral heel veel ruimte in mijn hoofd. Als mijn hoofd te vol zit, merk ik dat het niet lukt om afstemming te voelen, of beter het duurt langer voor ik afstemming kan ervaren. Afstemming ervaren is een nieuw gegeven voor mij. Ik ben er me nog niet zolang bewust van dat dit kan. Vroeger was afstemming voelen met iemand 'creep', of zo noemde ik het toch. Wanneer iemand te dicht kwam, nam ik een veilige afstand. Afstand uit schrik om gekwetst te worden. Door eerst een veilige afstemming met mezelf te ontdekken, slaagde ik er stap voor stap in om ook met dichte vrienden die afstemming te kunnen ervaren. En ja, het voelt ooo zo goed! Op een zelfde ogenblik even ademen, of een blik is vaak voldoende om afstemming te kunnen voelen.

"Weet je dat het mij echt helpt om mijn aandacht terug te kunnen focussen op mijn werk als jij gewoon even binnenkomt in mijn bureau, met een koffietje of gewoon effe hallo zeggen?" Aan het woord is Jan, vader van 3 kids en getrouwd met Sara. Jan en Sara zijn al 15 jaar een koppel. Ik zie hen voor koppelgesprekken in het herstelproces van Jans depressie 2 jaar geleden. Jan is altijd een intelligent en erg zelfstandig kind geweest. Door de spanningen thuis ging hij op z'n 17de alleen wonen. Zijn depressie stelde hem voor een mogelijks nog grotere uitdaging in zijn leven, leren voelen. Terwijl hij spreekt, kijkt hij Sara slechts vanuit zijn ooghoeken aan. Ik vraag hem om zijn boodschap even te herhalen en Sara aan te kijken zodat zij ook kan voelen hoe belangrijk haar aanwezigheid is voor zijn soms erg rusteloze binnenkant. Ik zie hoe haar dit deugd doet. Voor haar is toenadering heel vanzelfsprekend, maar zijn toenadering voelen naar haar is nieuw. Hij schudt en beeft terwijl hij zijn woorden herhaalt. Sarah legt haar hand op zijn arm en glimlacht zachtjes. Jan zucht en kijkt stil terug de andere kant uit. En ik, ik adem.

De afstemming met mezelf ervaren was een hele krachttoer. In mezelf geloven, en nog harder er in geloven dat ik er toe doe, zijn de krachtigste elementen uit mijn herstel. Pas toen kon ik de verbinding met een belangrijke ander aangaan. In die verbinding zit net ook de afstemming. Eerlijke en authentieke mensen zijn hierin belangrijk voor mij. Op eenzelfde manier kan ik bij mensen ook onmiddellijk voelen wanneer ik er geen energie in wil steken om iets van afstemming te zoeken.

Het mooie is dat ik bij sommigen zelfs geen moeite moet doen om afstemming te voelen. Een bijzondere afstemming die er gewoon is als je je er kan voor openstellen. Dit voelen biedt me rust. Geen ingewikkelde en onwennige gesprekken. Geen situaties waarvan je voelt dat ze je leegzuigen, dat geven en nemen niet in verhouding zit. Het voedt me daarenboven in mijn zelfvertrouwen. Nu en dan komen die traumastukken nog eens piepen en dan afstemming voelen, doet me onmiddellijk weer in mijn kracht staan. En dat dit gewoon zonder woorden kan.

Heel jammer was het toen we beslisten dit voorjaar om het feest voor het 50jarig jubileum van mijn ouders toch te verplaatsen naar dit najaar. De coronamaatregelen zijn er om het virus in te dijken maar meer dan eens merk ik hoe ze andere noodzakelijke menselijke noden ontregelen. Rituelen zijn cultureel minder of meer vastgelegde manieren van verbinden en afstemmen rond overgangs- of knooppuntmomenten. Wij zijn een familie die 't altijd belangrijk heeft gevonden dansend een volgend hoofdstuk in te gaan. Wat deed het dan ook deugd om toch even samen te komen met mijn ouders, wij als 2 dochters en de 4 kleinkinderen. Samen eten en ja hoor, hun openingsdans even overdoen. Ik moest mijn vader wel even aanporren toen mijn moeder een traantje wegpinkte bij ons cadeau. Wij mochten niet knuffelen, dus hij moest het even dubbel en dik van ons overnemen. En genieten was het, voor 1 minuut toen mijn zus mij vastnam en ook even een kort walsje met me deed. Alsof ze kon lezen wat ik van binnen verlangde maar niet uitsprak omdat afstand nu eenmaal van ons al 1,5j verwacht wordt. Wat een boost gaf het me om elkaar weer eens even heel dichtbij te voelen, heel letterlijk en in de niet uitgesproken afstemming van onze nood.

Wat ben ik blij dat er in mijn omgeving mensen zijn waarbij ik die bijzondere afstemming kan voelen. 'Wanneer je afstand neemt van destructieve patronen komt er ruimte voor nieuwe patronen, voor nieuwe waardevolle contacten', zei Griet, mijn individuele therapeut, me ooit. Welja, ze had gelijk!

Hasselt mei 2021 weekend boordevol afstemming.